Ρώτησα τη μαμά μου...

γιατί η γενιά μου (70-80-90), που είναι τυπικά γονείς της νέας γενιάς(90-2000-2010), βγήκε τόσο άχρηστη, που έκανε ακόμη πιο άθλια την κατάσταση της νέας γενιάς.

Η ερώτηση ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένου σκεπτικού και χρειαζόμουν ένα εξωγενή παράγοντα της προηγούμενης (1940-50-60) γενιάς (τη μαμά στην προκειμένη) για να φωτίσει ότι τυχόν δε σκέφτηκα ή φαντάστηκα πάνω στο θέμα.

Ξεκίνησα κάπως έτσι: από τη γενιά μου ήδη, η έλλειψη ορθογραφίας ήταν προφανής. Με φίλους και γνωστούς από διάφορα Ελληνικά πανεπιστήμια, βρίσκω τραγελαφικό για παράδειγμα, ένας απόφοιτος Βιομηχανικής Πειραιά να μην μπρεί να ορθογραφήσει. Μαθαίναμε ορθογραφία από το νηπιαγωγείο τότε παλιά! Δε χρειαζότανε να έχεις τελειώσει φιλόλογος.

Η ορθογραφία είναι το εφαλτήριο για να περάσουμε σε σημαντικότερα θέματα καλλιέργειας. Ευρύτερη γνώση, αρχαίους συγγραφείς, παγκόσμια λογοτεχνία, αληθινά πειράματα φυσικής, μυθολογία για μικρούς, ιστορία για μεγαλύτερους, οτιδήποτε.
Πόσοι μπορούμε να καυχηθούμε γονείς με ευρεία καλλιέργεια (και όχι μόνο στον επαγγελματικό τους κλάδο!), που κάτσανε να μας μάθουνε νέα πράγματα?
Πόσοι μπορούμε να θυμηθούμε τους γονείς μας να συζητάνε φιλοσοφικά θέματα?
Πόσοι τους θυμόμαστε απλά να ντύνονται, να συναναστρέφονται γνωστούς, να σχολιάζουν οικονομικά θέματα και - στις τυχερές περιπτώσεις - να παίζουν μαζί μας?
Πόσοι από τους γονείς μας, προσπάθησαν να μας μάθουν κάτι περισσότερο από το να μην πονάμε τα ζώα, πως να κάνουμε πολλαπλασιασμό και να τρώμε τις φακές?
Πόσους γονείς ξέρετε που πήραν το παιδί τους και το πήγαν σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη και του είπαν "εδώ είναι μαγικά! Μπορείς να γνωρίσεις κόσμους ολόκληρους"?

Πόσοι από τους γονείς μας είχαν τις πνευματικές ανησυχίες που έχουμε εμείς?

Μην ψάχνεστε, πέρα από κάποιους κομματικοποιημένους γονείς με πάθος για τις πολιτικές καταστάσεις που διδάξανε πέντε πράγματα για την πολιτική τους ιδεολογία (και μόνο) στα παιδιά τους, οι υπόλοιποι δεν κάνανε τίποτα.
Ξεκινήσαμε έχοντας φάει 2 γκολάκια από τα αποδυτήρια κυρίες και κύριοι. Μεγαλώσαμε με μία και μόνη εξίσωση ζωής: (χ+υ)12=π=>π=$$$ Κάνε "αυτό" για να μπεις "εκεί" για να βγάζεις "τόσα". Με το "τόσα" να κρίνει και τη συνολική σου αξία και τη δυναμική και την ευτυχία σου.

Και τι μεταδώσαμε στην τωρινή γενιά (όσοι κάναμε παιδιά), εμείς?
Ακόμη λιγότερα, απλά δώσαμε αρκετή έμφαση στο "προστατέψτε τους αδύναμους καί το περιβάλλον".
Ποιο παιδί μεγάλωσε με ευρή εκπαιδευτικό - με την έννοια της καλλιέργειας - ορίζοντα?

Το σχολείο έφτασε να είναι ο μόνος τρόπος εκπαίδευσης. Εκ των αποτελεσμάτων κρίνεται ανίκανο (όχι όμως άχρηστο). Καιρός νομίζω να αναλάβει πάλι η οικογένεια ένα μέρος της ευθύνης και των υποχρεώσεων στην εκπαίδευση. Ας αφήσουμε στα σχολεία τα τυπικά και τεχνικά θέματα, ας αναλάβουμε προσωπικά τα ουσιαστικά. Κι ας το κάνουμε καλύτερα από τους γονείς μας.

Υπάρχουν πράγματα που θεωρούμε μικρά και ίσως ευτελή, που όμως φέρνουν τη δική τους μικρή ευτυχία. Πράγματα που δε μαθαίνουμε ποτέ στο σχολείο. Πράγματα που μαθαίνονται από στόμα σε στόμα και σου ανοίγουν τα παράθυρα της ψυχής διάπλατα. Αυτά, δε μαθαίνονται σε σχολεία.

Τουλάχιστον μέχρις ότου, σε μια μελλοντική Ουτοπία, να βρούμε τρόπο μέσα από την εκπαίδευση να διευρύνουμε την καλλιέργεια του κάθε νέου ανθρώπου, αφήνοντας παράλληλα χώρο στις προσωπικές του τάσεις.