Έλληνας της διασποράς

Έτσι αυτοχαρακτηρίστηκε πριν λίγη ώρα ο πρωθυπουργός. Ήταν η πρώτη φορά που είδα λίγο πάθος στο λόγο του (επιτέλους). Κι ένιωσα στενάχωρα. Γιατί όντως είναι μισο-Έλληνας της διασποράς και όσο να'ναι μεγαλώσαμε να την αγαπάμε τη διασπορά μας. Να σκεφτόμαστε με την περηφάνια συγγενή τον κάθε ξενιτεμένο και ξενογαλουχημένο 'Έλληνα'. Να καμαρώνουμε και να σκάμε χαμογελάκι χαζοπερήφανο για κάθε Έλληνα της διασποράς.

Πολλοί σε αγαπούσανε κε Παπανδρέου. Σε αγαπούσανε για το επίθετο που φέρεις και είναι βαρύ σαν ιστορία. Σε αγαπούσανε γιατί - έστω και ο μισός - ήσουν Ελληνάκι. Και σε αγαπήσανε γιατί στηρίξανε τις ελπίδες για ανάκαμψη πάνω σου. Γιατί ήρθες με ένα κάρο πτυχία και βραβεία και θέσεις σε lobby και συμβούλια και οργανισμούς και είπαμε "ε δε μπορεί, το κατέχει το θέμα, κάτι θα καταφέρει"!
Σε αγαπήσανε ίσως γιατί "ήσουν μια κάποια λύσις".

Και αγνοήσαμε ότι ο μισός δεν ήσουν Έλληνας. Αγνοήσαμε το ότι κάποτε βγήκαν στη φόρα τα e-mail της μαμάς σου με τις πολιτικές οδηγίες της. Αγνοήσαμε το ότι είχες χαλαρή και αδύναμη παρουσία και λόγο, το ότι ήσουν χλιαρός σε μια χώρα παθιασμένη εξ'ορισμού.
Αγνοήσαμε όλες τις ενδείξεις ΔΕΙΛΙΑΣ και ξεπουλήματος όπως αυτές:

«Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας.»

Προσωπικά κε Παπανδρέου πιστεύω πως είναι καλύτερα να έχω ένα πρωθυπουργό που να μη φοβάται, χωρίς να είναι προκλητικός. Όποιος φοβάται ας πάει back home να μη φοβάται τους 'κακόβουλους γείτονες' και στρεσάρεται.

Θα έκανες για στέλεχος φιλανθρωπικής εταιρείας, όπου θα μπορούσες να αναπτύξεις τις ανθρωπιστικές θεωρίες σου αλλά η διακυβέρνηση ενός κράτους απαιτεί περισσότερα προσόντα και περισσότερο τσαγανό - όπως μάλλον διαπίστωσες. Δεν είσαι αυτό που λέμε 'χαρισματικός ηγέτης' και το ξέρεις. Δεν εκπέμπεις. Έχεις εκπολιτισμένο λόγο που του λείπει το συναίσθημα. Και χωρίς συναίσθημα, σου λείπει αυτό το 'κάτι' που πείθει και ξεσηκώνει. Αυτό το 'κάτι' που κάνει τον κόσμο να σε ακολουθεί και να σε στηρίζει. Ξέρεις πως δε μας είχες πείσει και για αυτό δε σε ψηφίσαμε την προηγούμενη φορά. Ήσουν μια λύση ανάγκης και για αυτό είσαι τώρα πρωθυπουργός.

Και πήρες μια χώρα που έχει όπως δεκάδες άλλες οικονομική δυσχέρεια και προβλήματα, όχι περισσότερα από άλλες. Μια χώρα όμως με 'εθνικά συναισθήματα', συλλογικά. Που μας αρέσουν έννοιες όπως ΘΑΡΡΟΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ και ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.
Κι εσύ, όλα αυτά τα έκανες κουρέλι.

Έχεις ακόμη λίγο χρόνο, ξέρεις ότι είναι λίγος αλλά ίσως προλαβαίνεις. Μπορείς να γίνεις ο πολιτικός που χρειαζόμαστε? Μπορείς να αφαιρέσεις τη ρετσινιά της ζητιανιάς που ΕΣΥ κόλλησες στην Ελλάδα και στους Έλληνες?

Όχι για άλλο λόγο, για να μην ψάχνουμε πάλι κι έχουν στερέψει πια οι επιλογές...