Του πόθου τ'αγρίμι

Τι δε θα δινα
το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα
κι ας χανόμουνα
στη λάβα την καυτή και στα παγόβουνα

Στίχοι του κύριου Μιχάλη Γκανά

Αφιερωμένο σε μια φίλη μπλόγκερ αν και ξέρω πως για την ώρα θα προτιμούσε το "θέλω να σε δω" της Αρβανιτάκη.

υγ. πάντα μου κάνει εντύπωση όταν άνδρες γράφουν τέτοια τραγούδια, που μόνο μια γυναίκα μπορεί να νιώσει...

Επαγγελματικό αλλά/και με αισθητική

Διατείνεται πως "you're in the right place to pleasure your eyes" και χαρίζει και δωράκια. Έξυπνη και επαγγελματική προσέγγιση. Αλλά είναι αλήθεια.
Ευαρεστήθηκαν τα μάτια μου πολύ:

http://www.eyecandiesblog.com/index.html

Η αισθαντική φωτό στα δεξιά, είναι της Lyse Marion και προέρχεται από το site.

υγ. κάποια στιγμή, ας μου μάθει κάποιος αν και πότε επιτρέπεται να χρησιμοποιούμε φωτό που δεν έχουμε τραβήξει αυτοπροσώπως και πότε θεωρείται στυγνό κλέψιμο ^^

Ένας μπαμπάς λίγο διαφορετικός

Βρήκα αυτό το video από το blog του negentropist

Δυστυχώς στα αγγλικά, αλλά δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για την ουσιαστική εκπαίδευση που μπορεί να κάνει ένας γονιός, στην οποία αναφέρθηκα στο Ρώτησα τη μαμά μου...:

Ρώτησα τη μαμά μου...

γιατί η γενιά μου (70-80-90), που είναι τυπικά γονείς της νέας γενιάς(90-2000-2010), βγήκε τόσο άχρηστη, που έκανε ακόμη πιο άθλια την κατάσταση της νέας γενιάς.

Η ερώτηση ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένου σκεπτικού και χρειαζόμουν ένα εξωγενή παράγοντα της προηγούμενης (1940-50-60) γενιάς (τη μαμά στην προκειμένη) για να φωτίσει ότι τυχόν δε σκέφτηκα ή φαντάστηκα πάνω στο θέμα.

Ξεκίνησα κάπως έτσι: από τη γενιά μου ήδη, η έλλειψη ορθογραφίας ήταν προφανής. Με φίλους και γνωστούς από διάφορα Ελληνικά πανεπιστήμια, βρίσκω τραγελαφικό για παράδειγμα, ένας απόφοιτος Βιομηχανικής Πειραιά να μην μπρεί να ορθογραφήσει. Μαθαίναμε ορθογραφία από το νηπιαγωγείο τότε παλιά! Δε χρειαζότανε να έχεις τελειώσει φιλόλογος.

Η ορθογραφία είναι το εφαλτήριο για να περάσουμε σε σημαντικότερα θέματα καλλιέργειας. Ευρύτερη γνώση, αρχαίους συγγραφείς, παγκόσμια λογοτεχνία, αληθινά πειράματα φυσικής, μυθολογία για μικρούς, ιστορία για μεγαλύτερους, οτιδήποτε.
Πόσοι μπορούμε να καυχηθούμε γονείς με ευρεία καλλιέργεια (και όχι μόνο στον επαγγελματικό τους κλάδο!), που κάτσανε να μας μάθουνε νέα πράγματα?
Πόσοι μπορούμε να θυμηθούμε τους γονείς μας να συζητάνε φιλοσοφικά θέματα?
Πόσοι τους θυμόμαστε απλά να ντύνονται, να συναναστρέφονται γνωστούς, να σχολιάζουν οικονομικά θέματα και - στις τυχερές περιπτώσεις - να παίζουν μαζί μας?
Πόσοι από τους γονείς μας, προσπάθησαν να μας μάθουν κάτι περισσότερο από το να μην πονάμε τα ζώα, πως να κάνουμε πολλαπλασιασμό και να τρώμε τις φακές?
Πόσους γονείς ξέρετε που πήραν το παιδί τους και το πήγαν σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη και του είπαν "εδώ είναι μαγικά! Μπορείς να γνωρίσεις κόσμους ολόκληρους"?

Πόσοι από τους γονείς μας είχαν τις πνευματικές ανησυχίες που έχουμε εμείς?

Μην ψάχνεστε, πέρα από κάποιους κομματικοποιημένους γονείς με πάθος για τις πολιτικές καταστάσεις που διδάξανε πέντε πράγματα για την πολιτική τους ιδεολογία (και μόνο) στα παιδιά τους, οι υπόλοιποι δεν κάνανε τίποτα.
Ξεκινήσαμε έχοντας φάει 2 γκολάκια από τα αποδυτήρια κυρίες και κύριοι. Μεγαλώσαμε με μία και μόνη εξίσωση ζωής: (χ+υ)12=π=>π=$$$ Κάνε "αυτό" για να μπεις "εκεί" για να βγάζεις "τόσα". Με το "τόσα" να κρίνει και τη συνολική σου αξία και τη δυναμική και την ευτυχία σου.

Και τι μεταδώσαμε στην τωρινή γενιά (όσοι κάναμε παιδιά), εμείς?
Ακόμη λιγότερα, απλά δώσαμε αρκετή έμφαση στο "προστατέψτε τους αδύναμους καί το περιβάλλον".
Ποιο παιδί μεγάλωσε με ευρή εκπαιδευτικό - με την έννοια της καλλιέργειας - ορίζοντα?

Το σχολείο έφτασε να είναι ο μόνος τρόπος εκπαίδευσης. Εκ των αποτελεσμάτων κρίνεται ανίκανο (όχι όμως άχρηστο). Καιρός νομίζω να αναλάβει πάλι η οικογένεια ένα μέρος της ευθύνης και των υποχρεώσεων στην εκπαίδευση. Ας αφήσουμε στα σχολεία τα τυπικά και τεχνικά θέματα, ας αναλάβουμε προσωπικά τα ουσιαστικά. Κι ας το κάνουμε καλύτερα από τους γονείς μας.

Υπάρχουν πράγματα που θεωρούμε μικρά και ίσως ευτελή, που όμως φέρνουν τη δική τους μικρή ευτυχία. Πράγματα που δε μαθαίνουμε ποτέ στο σχολείο. Πράγματα που μαθαίνονται από στόμα σε στόμα και σου ανοίγουν τα παράθυρα της ψυχής διάπλατα. Αυτά, δε μαθαίνονται σε σχολεία.

Τουλάχιστον μέχρις ότου, σε μια μελλοντική Ουτοπία, να βρούμε τρόπο μέσα από την εκπαίδευση να διευρύνουμε την καλλιέργεια του κάθε νέου ανθρώπου, αφήνοντας παράλληλα χώρο στις προσωπικές του τάσεις.

14 Φεβρουαρίου

ευκαιρία να αλλάξω λίγο κλίμα.
Γιορτή των ερωτευμένων αύριο και Άγιος Βαλεντίνος και το πρόβλημα του "τι δώρο να κάνω?" και ανταλλαγές απόψεων "εμένα δε μου αρέσουν οι τεχνιέντως καπιταλιστικές δήθεν γιορτές" και λοιπά, και λοιπά. Αρκετοί όμως βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν μια συμβολική χαριτωμενιά (ή είναι εμμέσως υποχρεωμένοι - ιδιαίτερα σε εφηβικές ηλικίες) και ανταλλάσουν δωράκια.

Σήμερα λοιπόν θα σας πω για το καλύτερο δώρο που πήρα ποτέ σε μια τέτοια μέρα: μια γυάλα μεγάλη, με καπάκι.

Μέχρι τότε αντιπαθούσα παθιασμένα τις 14 Φλεβάρη γιατί ήταν η μέρα του "θα δεχτείς μια φθηνή κοινοτυπία και θα πρέπει να δείξεις ότι ξετρελάθηκες". Φθηνή κυρίως διανοητικά και συναισθηματικά - πόσο από τον εαυτό σου βάζεις για να πάρεις ΠΑΝΤΑ τριαντάφυλλα (ή όποιο τυχαίο μπουκέτο είχαν έτοιμο στο ανθοπωλείο), πιθανόν σοκολατάκια κι ένα αρκουδάκι???????
Κατά βάθος θέλω να καταδικάσω όλα τα δώρα, όλων των περιστάσεων, επαιτείων, γιορτών που γίνονται ψυχικώς αδιάφορα.

Ας γυρίσουμε στη γυάλα μου.

Ήταν μια γερή, μεγάλη γυάλα, με καπάκι. Γεμάτη με 365 χάρτινες καρδιές. Μία για κάθε μέρα που είμασταν μαζί. Ήταν σε 3 αρμονικά μεταξύ τους χρώματα και ήταν σε διαφορετικά μεγέθη. Κάθε καρτούλα είχε και μια πρόταση απάνω (γραμμένη στο χέρι). 365 διαφορετικές προτάσεις αγάπης. Κάθε καρδούλα είχε κοπεί στο χέρι.

Τυπικό κόστος του δώρου? Άντε να κόστισε 5 ευρώ, μπορεί και 10.
Αξία? Ανεκτίμητη.

Σημειολογική ανάλυση

Ο δωρητής, πέρασε χρόνο ΓΙΑ ΜΕΝΑ ψάχνοντας κατ'αρχήν την ιδέα. Μετά πέρασε χρόνο ΓΙΑ ΜΕΝΑ κόβοντας μία μία τις καρδιές και γράφοντας πάνω σε κάθε μία (κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι, αλλά ανεβάζει την ουσιαστική αξία του δώρου). Τα χρώματα για τις καρδούλες ήταν τόσο αρμονικά, που εδραίωσε τη θέση του στην κατηγορία καλόγουστος (στην οποία - εννοείται ^^ - είχε μπει με το που με πρόσεξε). Οι καρδούλες ήταν επίσης καλοκομμένες, έφτιαξε το δώρο με προσοχή και φροντίδα.

Τι μας λέει αυτό το δώρο σε σύγκριση με τα κλασικά κλισέ?
1. Πρωτότυπος/Μη κοινότυπος
2. Ανεβασμένο ΙQ
3. Πιάνουν τα χέρια του
4. Καλόγουστος
5. Spender. Του σημαντικού είδους: Ξόδεψε χρόνο, φαιά ουσία και ενέργεια.

Τι θα μας έλεγε το κλισέ (λουλούδια/σοκολάτες/αρκουδάκια)?
1. Τσιγγούνης. Δεν ξόδεψε ούτε χρόνο, ούτε καν σκέψη για το δώρο.

Τι θα μας έλεγε το κλισέ "ακριβό δώρο"?
1. Επιδειξίας με οικονομική άνεση.
2. Μείωση IQ (οι 14 Φλεβάρη δεν είναι γενέθλια).

Τι θα μας έλεγε το κλισέ "διήμερο σε σπα/προορισμό του συρμού"?
1. Περιορισμένη φαντασία, πιθανόν να μη σκέφτηκε καθόλου τι δώρο να κάνει, απλά έκλεισε το διήμερο που είχε ακούσει την κοπέλα του να αναφέρει επανειλλημένα.
Εξαίρεση: Πλην όμως, αν έχει πειστεί πως αυτό θα κάνει χαρούμενη την κοπέλα του, κερδίζει βαθμούς γιατί νοιάζεται.

Συμπέρασμα: στα δώρα που κάνουμε στους πολύ δικούς μας ανθρώπους μετράνε άλλες αξίες από τις νομισματικές. Αξίες πολύ μεγαλύτερες.
Αν και...στο χρηματιστήριο αξιών έχουμε σκαμπανεβάσματα και μερικές φορές αυτές οι αξίες, πέφτουν.

Ρομαντικοί αυτόχειρες του ιδανικού

Δεν είμαστε πολλοί πλέον.
Το Διογένειο φανάρι χρησιμεύει στις μέρες μας για να βρεις Έλληνα. Κάποιο βράδυ έκατσα σε μια μεγάλη και κεντρική πλατεία και κοίταγα γύρω μου. Ήταν 11 το βράδυ και υπήρχαν μητέρες με παιδιά, μεσήλικες σε παρέες, κάτι λίγοι πιτσιρικάδες, κόσμος πολύς. Με κοίταγαν περίεργα και με το ίδιο - υποθέτω - σκοτεινιασμένο βλέμμα που τους κοίταγα κι εγώ.
Πέρα από εμένα, δεν υπήρχε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ Έλληνας. Μόνο στη στάση των λεωφορείων θα έβλεπες κανά δυο. Δεν ξέρω αν μελαγχόλησα ή αν τρόμαξα στη συνειδητοποίηση πως είμαι πλέον μειονότητα στην ίδια μου τη χώρα.

Τα βγάλαμε πέρα τόσες χιλιετίες. Μήπως όμως έχει φτάσει η ώρα να περάσουμε κι εμείς στους μύθους της ιστορίας? "Κάποτε υπήρχαν Αζτέκοι, Χαλδαίοι και Έλληνες". Μπορεί να ήρθε ο καιρός μας κι εμάς...Να εξαφανιστούμε, να αφήσουμε μόνο ένα μύθο στην παγκόσμια ιστορία.

Δεν πειράζει, πάντα λίγοι είμασταν. ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ.

Οι καλύτεροι από εμάς ήταν αυτοί που πάλεψαν για το καλύτερο, το ανώτερο και τόσο συχνά το κάνανε κόντρα στη λογική, άμυαλα ίσως κι ενάντια στις πιθανότητες. Ρομαντικοί αυτόχειρες του ιδανικού υπήρξαμε πάντα.
Αν είναι να περάσουμε στη λήθη της ιστορίας, ας το κάνουμε όπως κάναμε και όλα τα άλλα. Με μαγκιά.

Την ιστορία τη γράφουν οι ισχυροί...

Διάβασα εδώ: armyalert.blogspot.com, πως οι αμερικάνοι άλλαξαν το online factbook που έχουν και πήγα να δω (καθώς τη συγκεκριμένη σελίδα τη γνωρίζω χρόνια). Όντως αλλάχθηκε το format και μαζί και τα στοιχεία. Προφανώς - κατά τη CIA πάντα - η ιστορία μας αρχίζει τη στιγμή της τυπικής ίδρυσης του πυρήνα του τωρινού κράτους.

Όποιος έγραψε τις νέες ιστορίες πάντως, πρέπει μάλλον να είναι φοιτητής με εμφανή δυσχέρεια στη διατήρηση κοινού πρότυπου και γραφής. Ένα μπάχαλο έχει γίνει.
Για παράδειγμα, περί Ισραήλ έχει μια τεράστια - σχετικά με άλλες χώρες - και λεπτομερέστατη αναφορά.
Περί Βιετνάμ ξεκινάει με...τις προσπάθειες των Γάλλων να το καταλάβουν (και όχι όπως στην Ελλάδα που ξεκινάει η "ιστορία" από όταν κατοχυρώθηκε το νέο κράτος), κλπκλπ.
Για τη δε Ρωσία, ξεκινούν από το 12ο αιώνα και όχι από το αντιστοίχως "σωστό" 26 Δεκεμβρίου του 1991!

Σε σύγκριση με την προηγούμενη κατάσταση των εν λόγων ιστοσελίδων, οι καινούριες είναι κακογραμμένες, ασυνάρτητες ή/και προκλητικές.
Dear cia, if you insist on screwing up people's and nations' histories, at least find someone with better literacy skills ffs.

Πίσω στα δικά μας, ενδιαφέρον παρουσιάζει το τουρκικό τμήμα:

Turkey intervened militarily on Cyprus in 1974 to prevent a Greek takeover of the island and has since acted as patron state to the "Turkish Republic of Northern Cyprus," which only Turkey recognizes.

Oh rly?

Και ξαναγράφουμε την ιστορία από την αρχή λοιπόν...

Χμ...

Αν δεν ήταν αυτοί...

"Δεν χωρεί σήμερα αμφιβολία ότι η ελληνική οικονομία και κοινωνία θα κλυδωνίζονταν χωρίς τη συνεισφορά των μεταναστών, κυρίως σε αγροτικές, οικοδομικές ή οικιακές εργασίες."

Tάδε έφη τις Ξενοφών Κοντιάδης και η πλήρης ανάρτηση στο Έθνος online εδώ:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11374&subid=2&pubid=9412850

Δηλαδή για να καταλάβω κι εγώ τι ακριβώς λέει ο επιστήμων αναδιατάσσω την πρότασή του:

Χωρίς τη συνεισφορά των μεταναστών, δεν χωρεί σήμερα αμφιβολία ότι η ελληνική οικονομία και κοινωνία θα κλυδωνίζονταν, κυρίως σε αγροτικές, οικοδομικές ή οικιακές εργασίες.

Καλά που ήρθαν οι μετανάστες και χεστήκαμε στα φράγκα. Να'ναι καλά οι άνθρωποι, αν δεν ήταν αυτοί, θα είχαμε τη χειρότερη οικονομική ύφεση από όταν γεννήθηκα (και πάει καιρός από τότε), θα είχαμε ανεργία, φτώχια, εσωτερικές αναταραχές, εξωτερικό εξευτελισμό, συρράξεις με τσεκούρια και χασαπομάχαιρα στην Γ' Σεπτεμβρίου και άλλα τέτοια τρομερά, ΠΟΥ ΧΑΡΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΑ ΓΛΙΤΩΣΑΜΕ.


Να'ναι καλά.


Και να'ναι καλά και ο επιστήμων, ο "καθηγητής Δημοσίου Δικαίου" και "πρόεδρος Kέντρου Eυρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου", που μου έλυσε επιτέλους την απορία των τελευταίων ετών "γιατί μαμά είμαστε τόσο πολύ εύρωστοι οικονομικά, ακλυδώνιστοι και κοινωνικά ευτυχείς εμείς οι Έλληνες??".
Γιατί μας σώσανε οι μετανάστες. Για αυτό!


Και δεν πιστεύω να "χωρεί καμία αμφιβολία" επ'αυτού.


Αν χωρεί, φταίει που δεν έχετε τη μόρφωση του καθηγητού.

Τη μέρα που έσκασε η βόμβα...

Δεν αναφέρθηκαν απώλειες ή ζημιές. Είδα με τα μάτια μου και άκουσα με τα αυτιά μου (και τα δύο) στις ειδήσεις μεγάλου καναλιού (που δεν παίζει τσοντοδιαφημίσεις) να λένε καθαρά πως ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΖΗΜΙΕΣ πέρα από μερικά κλαδάκια του παρακείμενου θάμνου.
Δείξανε και τα πειστήρια, κάτι κλαδάκια πεσμένα κάτω, αθώα θύματα της εξτρεμιστικής στρακαστρούκας.


Και μίλησα με φίλους του εξωτερικού. Αναλύσαμε ως πολιτικοί επαΐοντες το γεγονός και έβαλα στοίχημα πως μέσα σε 24 ώρες, ξαφνικά θα βρίσκανε ζημιές.


Τους πήρε λιγότερο.


Μια μέρα μετά λοιπόν ξαφνικά η έκρηξη "ακούστηκε ως το Ηράκλειο" (το νέο ντε, μην είστε υπερβολικοί), ζημιές βρέθηκαν και ήταν τρομερές, ένα φυλάκιο (αυτό στα 15 μέτρα από τον κάδο και τις χτεσινές κάμερες) είχε σπασμένα τζάμια που θα "είχαν σκοτώσει" (!!!) αν υπήρχε φαντάρος μέσα, ο κόσμος είχε πανικοβληθεί (αν και δε βρήκαν μάρτυρες -ακόμη- για αυτό), ο αρχικυβερνήτης έβγαλε ηρωικά διαγγέλματα και τα ΜΜΕ βρήκαν ένα ακόμη θεματάκι να βγάλουν το ψωμί και το ροκφόρ τους.


Ανακεφαλαίωση: όταν έγινε, οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι τραβήξανε πλάνα με το φυλάκιο αλώβητο και μόνες 'ζημιές' 3 κλαδάκια θάμνου...ΟΥΤΕ ΚΑΝ Ο ΚΑΔΟΣ (στον οποίο είχαν βάλει τη "βόμβα" δεν είχε στραβώσει. Επίσης ανεφέρθηκε κατά λέξη πως "ο μηχανισμός εξαερώθηκε" κι έτσι δεν είχαν στοιχεία για το είδος της βόμβας.
Λιγότερο από μία μέρα μετά, το ηχητικό κύμα είχε σαρώσει μια τεράστια περιοχή (το ακούσανε στο Νέο Ηράκλειο), το ωστικό κύμα είχε σπάσει τζάμια, είχε ξεκολλήσει μια σανίδα από το κοντινό φυλάκιο και φυσικά ο κόσμος φοβήθηκε κι "έζησε στιγμές τρόμου". Α! Και φυσικά, βρήκαν ίχνη του μηχανισμού (παλιός νόμος της φυσικής: οι βόμβες είναι σαν τη βροχή -> πρώτα εξαερώνονται τα μόρια του νερού/βόμβας και μετά αφού ψυχθούν, συμπυκνώνονται και τσουπ εμφανίζονται). It makes sense κι όποιος πει το αντίθετο, απλά στερείται φαντασίας.


Χαρακτηριστικό βρήκα το ότι κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη. Οι υθύνοντες αποδώσαν (από μόνοι τους) την ευθύνη σε μια φράξια από αυτές που κυνηγάνε. Λογικό...
Είμαι πχ εγώ η φράξια "αντικομματικός συνασπισμός της πύρινης φλάντζας" και βάζω μια βόμβα για να κάνω ντόρο ή για να υπογραμμίσω ενεργητικά αυτά που πιστεύω και μετά, απλά πάω και κρύβομαι και δεν λέω τίποτα (δακτυλοδεικτώ και τον Κωστάκη του διπλανού θρανίου).
ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ. Αν κάποια εξτρεμιστική οργάνωση βάλει βόμβα και δη σε κεντρικό σημείο, θα βγουν να το πουν και να το καμαρώσουν. Κι εσείς μου λέτε πως είναι μεν βόμβα αλλά κανείς δεν ανέλαβε ευθύνη?
Άντε βρείτε κάποιον στην τύχη, γιατί έτσι μπορεί και κάποιοι να θεωρήσουν ότι μας λέτε μαλακίες.
Που προς Θεού δεν το κάνετε.


Έχω συχνά την εντύπωση πως με δουλεύουν. Για την ώρα. Γιατί όσο περνάει ο καιρός νομίζω πως δεν μου λένε ψέματα, δεν κοροϊδεύουν...Απλά εγώ τρελαίνομαι και νομίζω πως έχω δει κι ακούσει πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ...


Μέχρι να αποδειχθεί ότι είμαι απλά τρελή, για αυτή τη βόμβα θα πιστεύω πως ήταν μια στρακαστρούκα από αυτές του Πάσχα. Άντε να ήταν και γερμανικό (τα χοντρά βαρελότα που κάνουν δυνατό μπαμ). Και πως όχι τυχαία συνέπεσε με τη χυδαία και τεράστια αύξηση των φόρων που πέφτουν αν ο μπαμπάς πάει να δώσει την περιουσία του στο γιο του, αν η μάνα δώσει το σπίτι στην κόρη, και τέτοιες μη corporated διαβιβάσεις περιουσίας. Και με το που άρχισε η κλαγγή "ρεεεε τι κάνετε εκείίί", ΜΠΑΜ, πάρε κάτω την κλαγγή, έχουμε σοβαρότερα θέματα τώρα: μας βάζουν στρακαστρούκες στη...δημοκρατία.


Γιατί τι κάνεις στη στάνη όταν τα πρόβατα μιλάνε ανθρώπινα? Φωνάζεις λύκος-λύκος για να μαζεύονται πειθήνια γύρω απ'τη μαγκούρα σου...


Μπορεί και να είμαι λάθος...Είπαμε όταν βλέπω ειδήσεις από τη μια μέρα στην άλλη, νιώθω πως τρελαίνομαι.